Agresja wojsk kastylijskich na Królestwo Swebii miała miejsce w maju 1925 roku i zakończyła się sukcesem obrońców, wywołując przy tym poboczne skutki, jak powstanie języka nowoswebskiego.
Przyczyny[]
Rząd kastylijski ledwo uporał się ze skutkami Wielkiego Kryzysu, który Swebię ominął, i dosyć zawistnie patrzył na sąsiada. Około środka lutego zaczęto zbrojenia przy granicy ze Swebią. Król Swebii Jan XII otwarcie zaprotestował na arenie międzynarodowej, lecz wywołało to skutek odwrotny do zamierzonego – pogłębienie konfliktu. W tej sytuacji król przeszkolił większość marynarzy potężnej floty swebskiej i potajemnie rozstawił wielokrotnie zwiększone siły lądowe u granic. Kastylia szykowała się przez trzy miesiące, a 17 maja zaatakowała. Oficjalną przyczyną było złe traktowanie mniejszości kastylijskiej, stanowiącej wówczas 0,4% ludności swebskiej.
Przebieg[]
Kastylijczycy uderzyli armią liczącą ponad 400 000 żołnierzy. Nawet dla zmobilizowanej armii Swebii było to niezwykłe zaskoczenie. Obrońców było 600 000, lecz mimo przewagi liczebnej kastylijczycy szybko zepchnęli ich w Góry Kantabryjskie. Tam jednak w czerwcu, w czasie bitwy o wioskę San Pedro nastąpił przełom. Kastylijczycy próbowali sforsować góry, jednak wtedy do natacia przeszły stacjonujące tam odziały swebskiej piechoty górskiej. Dzięki dobremu wyposażeniu do walki w górzystym terenie rozgromili kilkakrotnie większe siły kastylijskie. Król posłał do walki ostatnie rezerwy i w błyskawicznym ataku Swebowie nie dość, że uwolnili swój kraj, to jeszcze zdobyli niewielkie przygraniczne tereny Kastylii. 3 sierpnia Kastylijczycy zaproponowali pokój. Swebowie zgodzili się.
Skutki[]
6 sierpnia 1925 w Koruniel podpisano traktat pokojowy. Podług założeń tego układu Swebia zachowała swe zdobycze terytorialne a Kastylia wypłaciła symboliczne reparacje w wysokości 1 000 000 peset kastylijskich. W Swebii wrzało od antykastylijskich nastrojów, król rozkazał profesorom Uniwersytetu Leóńskiego stworzyć nowy język dla państwa, chcąc wyprzeć kastylijski. Nowoswebski ujrzał światło dzienne w 1926 roku a 9 lat później zakończył się proces wdrażania go.