Avinuta Rumană
| |
| Nuchieu, Montejovi | |
| Długość | 2 218 m |
|---|---|
| Dzielnice | Centru Mărchieaza Montejovi |
| Punkt początkowy | Plac Romanii |
| Punkt końcowy | Plac Narodowy |
| Szerokość | 70 m (jezdnie) 90 m (z pasem oddzielającym obie jezdnie) |
| Wytyczono | 1550 |
| Nazwano | 25 maja 1877 |
Aleja Romańska (Avinuta Rumană, [aβ̞i'nuta ru'manə]) to najbardziej prestiżowa aleja Feryczeresztu i całej Romanii. Ze swoimi drogimi sklepami i domami towarowymi, siedzibami znanych domów mody, popularnymi kawiarniami i instytucjami kulturalnymi, jest jedną z najsłynniejszych ulic świata i stanowi tętniące życiem przez całą dobę centrum handlu i rozrywki. Ceny wynajmu lokali przekraczają wartości ş20 000 – wyższe są tylko na Placu Romanii (ponad ş25 000) i Alei Pimenowgradzkiej (ponad ş22 000). Wspólną nazwę nadano ulicy 25 maja 1877 roku, wcześniej poszczególne oddcinki tej arterii nosiły odmienne miana.
Aleja Romańska ma długość 2 218 m – przedłużono ją o 218 m w 1892 roku po ukończeniu budowy Pałacu Narodowego. Całą jej długość przemierza trolejbus nr 21 łączący Plac Romanii z Placem Narodowym, przejeżdża także przez nią wiele innych linii trolejbusowych i autobusowych, a na odcinku między Dworcem Zachodnim i Placem Romanii – także tramwajowych. Jest dostępna także z pięciu stacji metra: Piaţa Romania, Poarta Soarelui-Găra d'Opcident, Frăsne, Păsagiul Felixiana i Montejovi-Păraţiul Naţiunar. Jest także otwarta dla ruchu samochodowego i na całej długości dysponuje czterema pasami ruchu w obu kierunkach.
Historia[]
Architekci Jonasza Rozjemcy w miejscu obecnej Alei Romańskiej i jej okolic wytyczyli dzielnicę dla mniej zamożnych kupców, sam cesarz wprowadził do projektu pewne zmiany, które miałyby z tej strefy uczynić centrum miejskiego handlu, ze sporym Placem Romanii (wówczas Piaţa de Cumergători, Plac Kupiecki) jako miejscem, gdzie co trzy dni miałby odbywać się wielki targ, a dwa razy do roku jarmark – przez potomnych nazwany imieniem monarchy. Handlowa dzielnica szybko zaczęła się zaludniać, a wiodące w stronę Bramy Słonecznej stały się jednymi z najbardziej zatłoczonych w mieście. I to było przewidziane w planie – trasy te były nieco szersze niż pozostałe.
Wraz z rozwojem miasta, wzrastało znaczenie alei. Już w 1790 roku znacznie ją poszerzono. Gdy otwarto w 1853 roku linię kolejową w stronę Waradynu, właśnie przy niej, tuż przy Placu Bramy Słońca, ulokowano jej stację końcową, obecny Dworzec Zachodni. 25 maja 1877 roku nadano jej obecną nazwę, łącząc tym samym stare odcinki: Aleję Kupiecką (Avinuta de Cumergători), Aleję Dworcową (Avinuta de Găra) i Aleję Montejovi (Avinuta de Montejovi) w jedną całość.
Na fakcie pozyskania przez Aleję Romańską prestiżowego charakteru zaważyło umiejscowienie przy niej w 1899 roku, w kamienicy pod numerem 15, siedziby domu mody Vărsace. Skuszeni sukcesem rodziny Vărsace, także inni projektanci zdecydowali się pracować w tym miejscu: obecnie wielka szóstka romańskich "panów mody": Vărsace, Prat, Cănăr, Ludovic Vetõ i George Arumani posiada tu swoje siedziby, a wielu innych – prestiżowe butiki. Specyficznego uroku przydały Alei także liczne umieszczone przy niej kafejki, a przeniesienie do podziemia linii kolejowych rozpoczynających się na Dworcu Zachodnim umożliwiło wybudowanie największego w Romanii domu towarowego.
Architektura[]
We wschodniej części alei dominuje typowy dla czasów Jonasza Rozjemcy styl renesansowy z elementami baroku. Perełką architektoniczną jest tutaj cerkiew pw. Łaski Pańskiej, przypominająca rzemskie bazyliki katolickie. Im dalej na zachód, tym więcej budowli reprezentujących późną secesję – umowną "granicą" jest Plac Bramy Słońca z Łukiem Triumfalnym. Po "secesyjnej" stronie uwagę zwracają zwłaszcza budynki Dworca Zachodniego, Teatru Narodowego oraz Muzeum Teatru. Zbliżając się do wzgórza Montejovi można zauważyć więcej budowli klasycystycznych – perspektywę Alei zamyka inspirowana renesansem bryła Pałacu Narodowego.