Alfabet łaciński, także: alfabet rzymski, łacinka - obecnie najpopularniejsze pismo świata, służące do zapisu większości języków indoeuropejskich i wielu innych, pisownia w tym alfabecie funkcjonuje w niemal każdym żywym języku. Jak podaje polska Wikipedia, posługuje się nim około 35% ludzkości.
Pochodzi z alfabetu etruskiego, którego początki tkwią w wersji alfabetu greckiego używanej przez Greków w Italii (Włochy), zaś Grecy swoje pismo utworzyli na podstawie pisma fenickiego. W związku z tym możemy stwierdzić, że niemal każde pismo używane przez języki indoeuropejskie pochodzi od pisma Fenicjan.
Rozprzestrzenienie się i powszechność alfabetu łacińskiego można ogólnie wyjaśnić dwoma faktami: wpływem Kościoła rzymskokatolickiego (stąd alfabet łaciński we Francji, Niemczech, Czechach, Rzeczypospolitej rozumianej jako Korona Polska oraz Litwa i w wielu innych państwach), oraz Internetem i komputeryzację, tworzonymi pod alfabet łaciński (adresy stron; wiele programów nie obsługujących Unicode). Jednak pierwotnie służył jedynie do zapisu języka łacińskiego. W tym języku składał się 21 znaków:
Z czasem alfabet ewoluował, tzn. ulegał zmianie, np. litera I uległa zmianie i powstał nowy znak: J. Podobnie litera V, czytana przedtem jako [u], dała początek dwóm innym znakom: W (por. angielską nazwę litery: DOUBLE U) oraz U. Obecnie pismo to ma ogromną liczbę odmian i znaków diakrytycznych, prawdopodobnie największą wśród wszystkich pism nieideograficznych świata.
Obecnie za podstawowy zestaw liter alfabetu łacińskiego uznaje się:
| A a | B b | C c | D d | E e | F f | G g | H h | I i | J j | K k | L l | M m |
| N n | O o | P p | Q q | R r | S s | T t | U u | V v | W w | X x | Y y | Z z |
W języku polskim istnieją jeszcze znaki Ł ł, Ą ą, Ę ę, Ó ó, Ć ć, Ś ś, Ń ń, Ż ż, Ź ź.