Język azoński (az. Aziwán, ang. Azonian language) - język urzędowy w Królestwie Azonii oraz w Tenebrisie, używany w całym Orbisie, którym posługuje się około 2 miliardów osób.
AZOŃSKI Aziwán | |
---|---|
Ilość mówiących | ok. 2 miliardy osób |
Kody | |
Conlanger–1 | azo |
Utworzenie: | Azoński Związek Językowy (ALL) |
Cel utworzenia: | Język urzędowy |
Używany w : | Królestwo Azonii, Mikrozelfia, Tenebris i wiele innych krajów Orbisu |
Sposoby zapisu: | łacinski, Qnasi |
Status urzędowy | |
Język urzędowy : | Królestwo Azonii, Tenebris |
Oficjalna regulacja: | Azoński Związek Językowy (ALL) |
Lista conlangów | |
Alfabet i pismo[]
Osobny artykuł: Pismo azońskie (Qnasi).
Alfabet azoński posiada 31 liter oraz 5 dyftongów. Do jego zapisywania używa się pisma łacińskiego lub pisma azońskiego (Qnasi).
Alfabet azoński:
a, á, b, c, ç, d, f, g, h, i, ï/ije, j, k, l, m, n, ń, ň, o, p, q, r, ř, s, ş, t, u, ű, w, x, z
Dyftongi:
ai, ái, iu, iű
UWAGA! "ű" jest w niektórych dialektach zapisywane jako "y"
Fonetyka[]
W języku azońskim, każda litera ma przypisany do siebie tylko jeden dźwięk. Na przykład "o" wymawia się ZAWSZE jako [ɔ].
Samogłoski | |
Litera | IPA |
a | a |
á | e |
i | i |
ï/ije | ije |
o | ɔ |
u | u |
ű | y |
ai | ai |
ái | ei |
iu | iu |
iű | iy |
Transkrypcja łacinska | IPA |
---|---|
b | b |
c | t͡s |
ç | t͡sɛ̃ |
d | d |
f | f |
g | g |
h | x |
j | j |
k | k |
l | l |
m | m |
n | n |
ń | ŋ |
ň | ɲ |
p | p |
q | kh |
r | r |
ř | ʐ |
s | s |
ş | sɨŋ |
t | t |
w | v |
x | ʂ |
z | z |
zh | d͡z |
Gramatyka[]
Gramatyka w języku jest mało rozbudowana, gdyż części mowy praktycznie się nie odmieniają. Dlatego jest ona łatwa do nauczenia się. W dużej mierze jest wzorowana na gramatyce chińskiej.
Części mowy[]
Rzeczownik[]
W języku azońskim rzeczownik jest mało rozbudowaną częścią mowy. Nie ma przypadków, ma swój rodzaj. Odpowiada na pytania kto? co? (az. çma?)
W języku azońskim rzeczownik odmienia się jedynie przez liczbę poprzez dodanie do niego końcówki -ř, np.
sama - łóżko
samař - łóżka
W przypadku niektórych spółgłosek, które są na końcu rzeczownika w liczbie pojedynczej występuje udźwięcznienie. Lista głosek, które mają udźwięcznienie:
- t wymienia się na d, np. kit - kidř (nazwa - nazwy)
- p wymienia się na b, np. traup - traubř (rysunek - rysunki)
- ń i ň wymieniają się na n (także ş na syn), np. loń - lonř (uczeń - uczniowie)
- f wymienia się na w, np. kaf - kawř (kawa - kawy)
- k wymienia się na g, np. maxk - maxgř (krzesło - krzesła)
- s wymienia się na z, np. as - azř (wygrana - wygrane)
- x wymienia się na ř, wtedy drugiego ř już nie dodajemy, np. max - mař (zeszyt - zeszyty)
- c wymienia się na zh, np. kac - kazh (śmierć - śmierci)