Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
::języki południowoaczmackie |
::języki południowoaczmackie |
||
:::'''język aczmacki''' |
:::'''język aczmacki''' |
||
− | |regulowany= Rada Języka Aczmackiego (Vīt |
+ | |regulowany= Rada Języka Aczmackiego (Vīt Ačmåci Kålbi) |
}} |
}} |
||
Wersja z 08:04, 10 lut 2010
aczmacki Ačmåta Kålba | |
---|---|
Utworzenie: | Pruthenia w 2009 - dziś |
Cel utworzenia: | na potrzeby konłorldu |
Używany w : | Republika Aczmatu, Warhat |
Ilość mówiących | 96 780 000(2030) |
Sposoby zapisu: | runy aczmackie; zastępczo łacinka |
Klasyfikacja: | języki indoeuropejskie
|
Status urzędowy | |
Oficjalna regulacja: | Rada Języka Aczmackiego (Vīt Ačmåci Kålbi) |
Lista conlangów | |
Język aczmacjki (acz. ačmåta kålba) język indoeuropejski z rodziny aczmackiej; oficjalny język Republiki Aczmatu i język aczmackiej mniejszości narodowej w Królestwie Warhatu. Posługuje się nim około 95 mln ludzi
Alfabet i wymowa
Zapis | IPA | Uwagi |
a | [a] | |
ā | [a:] | |
å | [o] | |
b | [b] | |
c | [ʦ] | |
č | [ʧ] | |
d | [d] | |
e | [ɛ] | |
ē | [ɛ:] | |
ę | [ɛ̃] | |
ė | [e] | palatalizuje poprzedzające spółgłoski |
g | [g] | |
h | [x] | przed "v" wymawiane jako [ɣ] |
i | [i] | palatalizuje poprzedzające spółgłoski |
ī | [i:] | palatalizuje poprzedzające spółgłoski |
į | [ĩ] | palatalizuje poprzedzające spółgłoski |
j | [j] | pomiędzi dwoma spółgłoskami czytane jako [i] |
k | [k] | |
l | [l] | |
m | [m] | |
n | [n] | |
o | [ɔ] | |
ō | [ɔ:] | |
ǫ | [ɔ̃] | |
p | [p] | |
r | [r] | |
s | [s] | |
š | [ʃ] | |
t | [t] | |
u | [u] | |
ū | [u:] | |
ų | [ũ] | |
ů | [ɵ] | |
v | [v] | |
y | [ɯ] | |
z | [z] | |
ž | [ʒ |
Rzeczownik
Rodzaj
Rzeczowniki w języku aczmackim posiadają trzy rodzaje:
- męski - wyrazy kończące się spógłoskami, np. cešimas 'dzieciństwo'
- żeński - wyrazy kończące się samogłoską "a", np. ceka 'dziewczynka'
- nijaki - wyrazy kończące się na "-is", np. cešis 'dziecko'
Dejkinacja
Język aczmacki rozróżnia cztery deklinacje:
- I deklinacja – wyrazy zakończone na samogłoskę "a"
Przypadek | Liczba Poj. | Liczba Pdw. | Liczba Mnoga |
Mianownik | sōma napój | sōmav | sōm |
Dopełniacz | sōmi | sōmiv | sōmot |
Celownik | sōmen | sōmęv | sōmy |
Biernik | sōmie | sōmyv | sōmus |
Narzędnik | sōmu | sōmov | sōmaen |
Miejscownik | sōme | sōmėv | sōmoj |
Ablatyw | sōmo | sōmovi | sōmar |
Allativus | sōmė | sōmėvi | sōmik |
Wołacz | sōmå | sōmes | sōmikas |
- II deklinacja – wyrazy zakończone spółgłoską zmiękczaną
Przypadek | Liczba Poj. | Liczba Pdw. | Liczba Mnoga |
Mianownik | nåsevekt plecak | nåsevektav | nåsevekci |
Dopełniacz | nåsevekten | nåsevekciv | nåsevektot |
Celownik | nåsevekcie | nåsevektę | nåsevekty |
Biernik | nåsevektu | nåsevektyv | nåsevektus |
Narzędnik | nåsevekte | nåsevektozv | nåsevektan |
Miejscownik | nåsevekto | nåsevekcėv | nåsevektoj |
Ablatyw | nåsevektǫ | nåsevektov | nåsevektar |
Allativus | nåsevekcė | nåsevekcėvi | nåsevekcik |
Wołacz | nåsevekctå | nåsevektes | nåsevektas |
- III deklinacja – wyrazy zakończone spółgłoską niezmiękczaną
Przypadek | Liczba Poj. | Liczba Pdw. | Liczba Mnoga |
Mianownik | suniz pies | sunizav | sunizi |
Dopełniacz | sunizi | suniziv | sunizot |
Celownik | sunizyn | sunizę | sunizy |
Biernik | sunizi | sunizy | sunizus |
Narzędnik | sunizu | sunizo | sunizan |
Miejscownik | sunize | sunizėv | sunizoj |
Ablatyw | sunizǫ | sunizov | suniza |
Allativus | sunizė | sunizėvi | sunizik |
Wołacz | sunizå | sunizes | sunizas |
- IV deklinacja – wyrazy kończące się cząstką -is
Przypadek | Liczba Poj. | Liczba Pdw. | Liczba Mnoga |
Mianownik | cešis dziecko | cekav | ceken |
Dopełniacz | ceši | cešiv | cekot |
Celownik | cešin | cekę | ceky |
Biernik | ceši | ceky | ceku |
Narzędnik | ceku | ceko | cekun |
Miejscownik | ceše | cešėv | cekoj |
Ablatyw | cekǫ | cekov | ceka |
Allativus | cešė | cešėvi | cešik |
Wołacz | cekå | cekes | cekas |
Niektóre spógłoski wymieniają się przed ė, i, ī oraz į :
- t > c
- k > š
- d > č
- g > ž
- h > š
Czasownik
Bezokolicznik
W języku aczmackim wszystkie czasownik posiadają bezokolicznik kończący się na "-evi".
Czas przyszły dokonany
Oznacza czynność, którą ma się zamiar dokonać w przyszłości. Aby go stworzyć, używamy czasownika posiłkowego "štåcevi" 'stać się' w odpowiedniej osobie i imiesłowu przymiotnikowego czynnego przyszłego w odpowiednim rodzaju (!) Na przykład:
Oš štåcim štåcųs buju - Ja (facet) zostanę chłopcem.
Oš štåcim štåcųsa vębu - Ja (kobieta) zostanę dziewczyną.
Czas przyszły niedokonany
- używamy czasownika posiłkowego 'być' w odpowiedniej osobie i imiesłowu przymiotnikowego czynnego przyszłego w odpowiednim rodzaju. Na przykład:
Vevmim vemjųs - Będę (mówi facet). ale
Vevmim vemjųsa - Będę (mówi kobieta).
Imiesłów przymiotnikowy czynny przyszły
Imiesłów oznaczający mniej więcej "robiący coś w przyszłości". Tworzymy go od bezokolicznika zamieniając końcówkę bezokolicznika (-evi) na końcówkę:
- - vųs, gdy temat czasownika (bezokolicznik bez końcówki) kończy się samogłoską.
- - ųs, gdy temat kończy się spółgłoską.
Jeżeli ostatnią spógłoska tematu czasownika (bezokolicznik bez -evi) jest spółgłoska "s", to przechodzi ona w "t".