Język angielski (mP)

Język leocht w praktyce jest tym samym językiem. Różnice omówiono w oddzielnym artykule.

angielski English
Utworzenie:	Michał Pietrusiński w 2007
Cel utworzenia:	używanie w alternatywnej historii i w conworldzie Ancora
Używany w (AHR):	Australia India Kanada Kraj Przylądkowy RZPA Septentria Turks i Caicos Zjednoczone Królestwo
Ilość mówiących (AHR)	979 000 000
Ilość mówiących (faktyczna)	2
Sposoby zapisu:	alfabet łaciński
Typologia:	SVO okazyjnie SOV, VSO
Klasyfikacja:	języki indo-europejskie  germańskie   zachodniogermańskie    anglo-niderlandzkie     anglo-fryzyjskie      brytyjskie       angielski
Status urzędowy
Język urzędowy (AHR):	Australia India Kanada Kraj Przylądkowy RZPA Septentria Turks i Caicos Zjednoczone Królestwo
Język pomocniczy (AHR):	Liga Narodów Unia Europejska Wspólnota Anglofońska
Oficjalna regulacja:	Królewska Rada Językowa
Kody
Conlanger–2	AR-44-lo
Przykład
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Alle mensen sinen free and geleik geborn in wyrdhood and reȝten. Ði sinen begiven met unþerstand and gewiet and shoulen tilwaard onoðer in ðe goost af broðerhood acten.
Lista conlangów

Język angielski (English sprech) należy do zachodniogermańskiej rodziny języków indoeuropejskich. Jest używany przez ok. 979 milionów ludzi na całym świecie, głównie w Zjednoczonym Królestwie i jego byłych koloniach. Jest blisko spokrewniony z innymi językami zachodniogermańskim (np. z fryzyjskim, niderlandzkim i niemieckim), dzieli również wiele cech z językami północnogermańskimi, które to wywarły nań wielki wpływ w początkach angielskiej historii. Angielski jest bezpośrednim potomkiem anglo-niderlandzkiego, języka, który dał początek także fryzyjskiemu i niderlandzkiemu. Standardowy angielski podlega regulacji ze strony Królewskiej Rady Językowej (Kinglige Sprechrat). Jest językiem urzędowym ośmiu państw, oraz językiem pomocniczym trzech organizacji międzynarodowych.

Angielska gramatyka dzieli wiele cech z niemiecką i niderlandzką, chociaż przeciwnie niż niderlandzka zachowała dość rozbudowaną morfologię, a przeciwnie niż niemiecka, pozwala na dość znaczną dowolność w szyku wyrazów. W języku formalnie rozróżnia się rodzaj męski i żeński, jednak uproszczenie rodzajników sprawiło, że rodzaje nie mają już większego znaczenia, podobnie jak w językach romańskich.

Klasyfikacja

Angielski jest językiem indo-europejskim należącym do zachodniogermańskiej gałęzi języków germańskich. Najwięcej wspólnych cech dzieli ze szkockim i irlandzkim, z którymi tworzy grupę języków brytyjskich. Bliskie pokrewieństwo angielskiego z fryzyjskim jest uwidocznone przez grupę języków anglo-fryzyjskich, która z kolei jest podgrupą języków anglo-niderlandzkich.

Wszystkie języki brytyjskie cechują się średnim stopniem wzajemnej zrozumiałości. Z irlandzkim współczynnik wzajemnego zrozumienia wynosi 42%, a ze szkockim 51%. Uwagę należy zwrócić na fakt, że języki te zostały sztucznie rozdzielone w początkach XVI wieku, po czym każdy podążył własną drogą rozwoju, będąc jednakże pod wpływem dwóch pozostałych.

Wybrane kognaty w wybranych językach germańskich
Angielski English	Szkocki Scotsch	Irlandzki Eirisk	Fryzyjski Frysk	Niderlandzki Nederlands	Niemiecki Deutsch	Norweski Norsk	Szwedzki Svenska	Pomorski Pommärsk
apel	aple	aple	apel	appel	Apfel	eple	äpple	eple
book	buuk	boek	boek	boek	Buch	bok	bok	bok
dag	dag	daie	dei	dag	Tag	dag	dag	dag
golde	geld	goeld	goud	goud	Gold	gull	guld	gold
heed	haad	hooft	holle	hofd	Haupt	hoved	huvud	huved
old	aud	ald	âld	oud	alt	—	—	—

Gramatyka

Rodzajnik

Mimo formalnego rodzaju między rodzaje: męski (manlig) i żeński (wiflig), rodzajnik nie pozwala stwierdzić, jaki dane słowo ma rodzaj, w praktyce funkcjonując na zasadzie zaimka określającego. Rodzajniki określone i nieokreślone odmieniają się przez przypadki i liczby. Odmienione formy rodzajnika nieokreślonego są jednak bardzo rzadko używane.

Rodzajniki angielskie
Przypadek	Określone			Nieokreślone
	m	f	pl	m	f
mianownik nominativ	ðe		ði	on
dopełniacz genitiv	ðes			ones
celownik akkusativ	ðen		ði	onen
biernik dativ	ðer		ðem	oner

Rodzajnik określony stosowany jest z rzeczownikami o znaczeniu ogólnym, abstrakcyjnym, określeniami czasu, tytułami naukowymi i szlacheckimi, częściami ciała i garderoby, stronami świata, nazwami jezior, rzek i państw w liczbie mnogiej, a także gdy rzeczownik został wcześniej wspomniany w wypowiedzi.

Odmienione rodzajniki określone są cechą języka literackiego. W mowie potocznej ich końcówki są dołączane do rzeczowników:

• book ðes sholer ↔ book sholers (książka [konkretnego] ucznia)

Odmienione rodzajniki nieokreślone są zastępowane konstrukcjami przyimek + rodzajnik w mianowniku:

• book ones sholer ↔ book av on sholer (książka [któregoś] ucznia)

Czasownik

Angielskie czasowniki mogą być sklasyfikowane jako słabe, mocne, mieszane i nieregularne.

Odmiana w czasie teraźniejszym

Niemal wszystkie czasowniki, nawet część tych, które są nieregularne w innych czasach, odmieniają się w czasie teraźniejszym według następującego wzoru:

Zaim.	Końcówka	Przykład	IPA	Zaim.	Końcówka	Przykład	IPA
ich	-e	make	'makə	we	-en	maken	'makɛn
ðu	-est	makest	'makɛst	je	-en	maken	'makɛn
hei, sei, het	-eþ	makeþ	'makɛθ	þe	-en	maken	'makɛn

Czasowniki słabe

Słabe czasowniki to te, których formy czasu przeszłego tworzy się przez dodanie przyrostków -de, -te lub -de. Pierwsza końcówka używana jest z czasownikami, których temat kończy się dźwięczną spółgłoską, druga - na bezdźwięczną. Trzecia końcówka występuje z samogłoskami, a także ze spółgłoskami m, n, t, d, þ i ð.

• worken — ich workte (pracować) – wym. /'wo:ɐktə/
• borgen — ich borgde (chronić) – wym. /'bo:ɐgdə/
• lernen — ich lernede (uczyć) – wym. /lɛ:ɐnɛdə/

Imiesłów czasu przeszłego powstaje przez dodanie przedrostka ge- do formy trzeciej osoby liczby pojedynczej czasu teraźniejszego. Czasowniki złożone otrzymują wrostek -ge- między swoimi częściami, a czasowniki zaczynające się od przedrostków ar-, be-, de-, en-, for-, ge-, mis-, om- i re-, a także te zakończone na -eren, mają identyczny imiesłów i formę trzeciej osoby czasu teraźniejszego. Zasady te w dużej mierze dotyczą także czasowników mocnych.

• worken – geworkeþ (pracować)
• overlocken – overgelockeþ (zatrzasnąć)
• mistreeten – mistreeteeþ (obrażać)
• probeeren – probeereþ (próbować)

Czasowniki mocne

Czasowniki mocne tworzą formy czasów przeszłych za pomocą przegłosu. Istnieje siedem klas czasowników mocnych.

Klasa	Zmiany	Bezokolicznik	Przeszły prosty	Imiesłów przeszły	Znaczenie
I	/ai/ – /ɛː/ – /ɛ/	greipen	greep	gegrepen	przerażać
II	/oː/ – /o/ – /o/	shooten	shot	geshoten	strzelać
III	/i/ – /ɛ/ – /u/	binden	bend	gebunden	łączyć
IV	/ɛː/ – /o/ – /o/	streeken	strok	gestroken	wzmacniać
V	/i:/ – /a/ – /i:/	gieven	gav	gegieven	dawać
VI	/a/ – /u/ – /a/	graven	gruv	gegraven	kopać
VII	/ɛ/ – /i/ – /o/	helpen	hilp	geholpen	pomagać