| aulū aulū mai | |
|---|---|
| Cel utworzenia: | rekreacyjnie  |
| Ilość mówiących (faktyczna) | 0 |
| Sposoby zapisu: | ? |
| Typologia: | b/d |
| Klasyfikacja: | b/d |
| Lista conlangów | |
Język aulski, aulu (au. aulū mai ['awluː 'mai]) to projekt opisywany jako "język-zabawka". Jest conlangiem apriorycznym, aglutynacyjnym, o szyku zdania domyślnie SVO.
Celem projektu było opracowanie języka o delikatnej wymowie według oceny głosek i gramatyki języka ahtialańskiego. W nim dźwięki są podzielone na miękkie, tak zwane szlachetne (np. m, n, ɫ, j; szlachetne są wszystkie samogłoski), neutralne (k, v), wulgarne (głównie ħ) oraz mieszane (rr, s)¹.
Rozwój
Fonetyka i pismo
Nie jest do końca ustalony sposób zapisu tego języka. Pierwotnie miał być nim tajski², lecz było to w chwili początkowej, gdy język miał służyć tylko i wyłącznie do nauki pisma tajskiego. Obecnie odchodzi się od tego zamiaru, jako że aulski sam w sobie niesie inne wartości. Nadal nie wiadomo jak go zapisać, wydaje się, że dobrym systemem jest abugida syngaleska, ale ostatnio jest coraz mniej prawdopodobne, że będzie ona używana do zapisu tego języka.
Pismo łacińskie
Samogłoski
[a] a [aː] ā
[e] e [eː] ē
[ə] ê [əː] ë
[i] i [iː] ī
[o] o [oː] ō
[u] u [uː] ū
Spółgłoski
[k] k [g] g ([ɣ]?)
[p] p [b] b ([β] ?)
[t] t [d] d ([ð] ?)
[ʨ] c [d͡ʑ] j ([ʑ] ?)
[j] y
[ʋ] v
[s] s
[h] h
[l] l [ɾ] r
[m] m [n] n [ɲ] nh [ŋ] ŋ
[ʔ] - występuje tylko między samogłoskami (np. zapis ã odczytuje się [aʔa])
Pismo syngaleskie
Samogłoski
[a] අ/- [aː] ආ/ා
[e] එ/ෙ [eː] ඒ/ේ
[ə] ඇ/ැ [əː] ඈ/ෑ
[i] ඉ/ි [iː] ඊ/ී
[o] ඔ/ො [oː] ඕ/ෝ
[u] උ/ු [uː] ඌ/ූ
Spółgłoski
[k] ක [g] ග ([ɣ]?)
[p] ප [b] බ ([β] ?)
[t] ත [d] ද ([ð] ?)
[ʨ] ච [d͡ʑ] ජ ([ʑ] ?)
[j] ය
[ʋ] ව
[s] ස
[h] හ
[l] ල [ɾ] ර
[m] ම [n] න [ɲ] ඤ [ŋ] ඞ
[ʔ] -
Gramatyka
Podstawowym szykiem zdania jest SVO.
Osoby i rodzaje gramatyczne
1 osobę liczby pojedynczej oznacza się w zależności od rodzaju jako -an w rodzaju męskim i -nna w przypadku r. żeńskiego, 2 os. l. poj. analogicznie jako -aên w r. m. i -ahān w żeńskim, 3 os. l. poj. jest zawsze bezosobowa i brzmi -sen. W liczbie mnogiej nie ma rozróżnienia na rodzaje, ban ~tan dla 1 os., ban ~koŋ dla 2 os. "wy" zawierającego i ban ~nun dla "wy" wykluczającego. Forma 3 os. l. mn. jest taka sama jak w l. poj (-sen).
Czasowniki
Czasowniki dzielą się na przede wszystkim trzy podstawowe grupy wyrazów, zależnie od końcówek: -rên, -kāl i -sūl, do których doklejane są kolejne formy w kolejności:
- rdzeń-końc.czasownika-osoba-czas-formyzależne
Przykład:
- sajom-sūl-an-hē -- sajomsūlanhē, patrzyłem
- sajom-sūl-an-hē-mūl -- sajomsūlanhēmūl, patrzyłem na
Czasy są cztery: przyszły, teraźniejszy, przeszły i zaprzeszły. Końcówki brzmią odpowiednio ndok. -nī, dok. nĩ; ter. brak formy; -hē, dok. hẽ; ko, dok. kõ.
Przykładowe słowa
- ja - nên
- ty - නි nhi
- on - මු mu
- ona - ලී lī
- ono - හොම hom
- i (spójnik) - ව va
- jest - යා yā
- patrzeć - සජොම sajomsūl
Przykładowe zdanie: «ලී යා කේ ව නිකේ සලම.» "Lī yā'kē, va nhi'kē salam." "Ona jest i ty się patrzysz."
«ලී යා කේ ව නිකේ සලම.»
Przypisy
¹ahtialański wyróżnia jeszcze tzw. świętą literę, czytaną jako [θ]. ²Był też pomysł, by użyć pisma hebrajskiego.