Conlang Wiki
Pittmirg (dyskusja | edycje)
(UWAGA! Zastąpienie treści hasła bardzo krótkim tekstem: ''''W trakcie tworzenia'''')
Linia 1: Linia 1:
  +
'''W trakcie tworzenia'''
{{język
 
| nazwa = joński
 
| nazwa własna = yoniv smăcë
 
| twórca = [[Użytkownik:Kamil M.|Kamil M.]]
 
| rok = 2007 - 2008
 
| cel = dla przyjemności
 
| alfabet = [[Alfabet joński|alfabet joński]] (w transkrypcji - łaciński modyfikowany)
 
| regulowany = [[Użytkownik:Kamil M.|Kamil M.]]
 
| symbol = yo, yon
 
| tekst = wkrótce
 
}}
 
[[Język joński]] (jon. ''yoniv smăcë'') jest rozwijany przez [[Użytkownik:Kamil M.|Kamila M.]] od wiosny 2007 roku. Początkowo nosił nazwę języka '''kaskiego''' (jon. ''cäsiv smăcë'').
 
 
==Fonetyka i fonologia==
 
===Dźwięki===
 
====Samogłoski====
 
Zestaw samogłosek w języku jońskim składa się z 15 dźwięków podzielonych na trzy grupy. Pierwszą stanowią samogłoski zwykłe (albo normalne), wśród których znajdu­ją się {{YonIPA|IPA = /a ɛ ɔ i u/}}. Drugą – samogłoski słabe (albo zredukowane) w składzie {{YonIPA|IPA = /ə e o ɪ ʊ/}}. Ostatnia grupa to samogłoski mocne (lub ciężkie), do której należą {{YonIPA|IPA = /æ œ ø <span style="font-variant: small-caps; text-decoration: line-through;">I</span><sup>[[Język joński#Przypisy|1]]</sup> y/}}. Poniż­szy rysunek pokazuje rozmieszczenie wspomnianych dźwięków na tabeli samogłosek IPA (oznaczenia kolorystyczne: <span style="color:darkblue">'''zwykłe'''</span>, <span style="color:green">'''słabe'''</span>, <span style="color:red">'''mocne'''</span>).
 
 
 
[[Grafika:Yoniv_vowel_chart_color.png|center|300px]]
 
 
Język joński nie rozróżnia długości samogłosek, ani nie posiada dyftongów – samo­głoski długie oraz dyftongi uprościły się i zlały w samogłoski mocne we wcześniejszym okresie rozwoju języka.
 
 
====Spółgłoski====
 
===Sylaby===
 
====Fonotaktyki====
 
W sylabie dozwolonymi dźwiękami nagłosowymi (ang. ''onset'') są wszystkie spółgłoski oraz następujące ich zbitki:
 
 
{{YonIPA|IPA = /pn ps pr pl tr tl tv kn ks kr kl kv sp st sk sm sn sr sl sv str skr spr/}}
 
 
Sylaba może również nie posiadać żadnego nagłosu.
 
Ośrodek (ang. ''nucleus'') sylaby może stanowić jakakolwiek samogłoska.
 
W wygłosie (ang. ''coda'') sylaby mogą występować spółgłoski:
 
 
{{YonIPA|IPA = /m n ŋ p t k f θ s z x j r l/}}
 
 
oraz zbitki spółgłosek:
 
 
{{YonIPA|IPA = /mp mb nt nd ŋk sp st sw̥ zb zd rm rp rb rn rt rd rk rg lm lp lb lt ld lk lg/}}
 
 
Sylaba może także być otwarta.
 
 
====Podział====
 
Sylaby są podzielone ze względu na ciężkość i otwartość.
 
=====Kategoria ciężkości=====
 
Sylaba jest lekka, jeśli jej ośrodek stanowi samogłoska zwykła lub słaba. Sylaba jest ciężka, jeśli jej ośrodkiem jest samogłoska mocna (wynika historycznej monoftongizacji dyftongów i przemiany długich samogłosek). Sylab posiadających w wygłosie (ang. ''coda'') spółgłoskę lub zbitkę spółgłoskową nie traktuje się, jak sylaby ciężkie.
 
=====Kategoria otwartości=====
 
Sylaba jest otwarta, gdy jej wygłos jest zerowy, zamknięta zaś, gdy w jej wygłosie występuje spółgłoska lub zbitka.
 
===Zapis===
 
====Samogłoski====
 
====Spółgłoski====
 
==Morfologia==
 
===Imiona===
 
Grupa imion ('''sum''') języka jońskiego zawiera w sobie rzeczowniki, przymiotniki, za­imki, liczebniki, a także przysłówki. Charakteryzują się one posiadaniem wspólnych kategorii gramatycznych.
 
====Kategorie gramatyczne imion====
 
=====Kategoria rodzaju=====
 
Język joński rozróżnia trzy rodzaje ('''ocusu'''): męski, żeński oraz wspólny. Kategorią ro­dzaju posługują się rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki porządkowe oraz zaimki osobowe trzeciej osoby.
 
Przynależność rzeczownika do danego rodzaju jest mu z góry przypisana. Do rodzaju męskiego należą rzeczowniki oznaczające mężczyzn, chłopców, męskie zawody, funk­cje, zwierzęta płci męskiej, co jest dość instynktowne. Istnieje natomiast grupa rze­czowników określających przedmioty i pojęcia nie mających związku z płciowością, a jednocześnie będących rodzaju męskiego. Wśród nich znajdują się takie, których ro­dzaj ma źródło w przybranej końcówce o rodzaju męskim. Podobnie jest z rzeczowni­kami rodzaju żeńskiego – są to określenia kobiet, dziewczynek, zwierząt płci żeńskiej, jak również wiele pojęć abstrakcyjnych i innych rzeczowników określających przed­mioty nie związane z płcią. Do najrozleglejszej grupy rzeczowników rodzaju wspólne­go należą nazwy osób i funkcji o niesprecyzowanej płci, dzieci, zwierząt o nie określo­nej płci i ogromna liczba określeń na większość przedmiotów.
 
Rodzaj jest wyrażany poprzez różnice w odmianie rzeczowników trzech kategorii ro­dzajowych. Ponadto końcówki słowotwórcze mają przypisane sobie rodzaje grama­tyczne, które determinują rodzaj nowo powstałego słowa (por. Słowotwórstwo imion).
 
=====Kategoria stanu=====
 
Stany ('''tuċost'''), jakimi może odznaczać się imię, to stan określony ('''antlumal''') i nie­określony ('''änantlumal'''). Kategorię stanu wykazują przede wszystkim rzeczowniki oraz liczebniki porządkowe (te ostatnie zazwyczaj są stanu określonego), choć rów­nież przymiotniki używają tej kategorii, gdy nadaje im się znaczenie rzeczownikowe lub stają się nazwą własną. Stan wyraża się poprzez końcówki odmiany określonej i nieokreślonej. Rzeczownik stawia się w stanie określonym, gdy o opisywanym przez niego przedmiocie (pojęciu, osobie etc.) była już mowa bądź gdy chodzi o bardzo kon­kretny przedmiot.
 
 
==Przypisy==
 
1. Por.: [http://en.wikipedia.org/wiki/Close_central_unrounded_vowel#Near-close_central_unrounded_vowel Near-close central unrounded vowel]
 
 
[[Kategoria:Języki sztuczne]]
 

Wersja z 11:56, 27 wrz 2008

W trakcie tworzenia