Język pelazgijski - język o niezbyt jasnym pochodzeniu, zapewne wywodzący się z czasów kultur megalitycznych. Używany w starożytności na terytoriach obu Macedonii (włączywszy kalderańską Macedonię, tzw. północną) do ok. połowy II w.n.e.
Pochodzenie i ślady języka[]
Fonologia[]
Gramatyka[]
Rzeczowniki[]
Deklinacja samogłoskowa[]
| Nazwa przypadka | l. pojedyńcza | l. mnoga |
|---|---|---|
| Mianownik | kara | karame |
| Subjectivus | karao | karameo |
| Ergativus | karau | karameu |
| Possessivus | karazo | karazun |
| Dopełniacz | karasi | karasan |
| Comitativus | karakun | karakinu |
| Miejscownik | karabo | karabai |
| Ablativus | karati | karaten |
| Allativus | karahe | karahin |
| Benefactivus | karavi | karavei |
| Equativus | karago | karagi |
| Abessivus | karapa | karapeo |
Deklinacja na spółgłoskę nosową[]
| Nazwa przypadka | l. pojedyńcza | l. mnoga |
|---|---|---|
| Mianownik | tikun | tikune |
| Subjectivus | tikuno | tikuneo |
| Ergativus | tikunu | tikuneu |
| Possessivus | tikuno | tikunun |
| Dopełniacz | tikunyi | tikunan |
| Comitativus | tikunyum | tikuninu |
| Miejscownik | tikunao | tikunome |
| Ablativus | tikunati | tikunatun |
| Allativus | tikunahe | tikunahin |
| Benefactivus | tikunavi | tikunavei |
| Equativus | tikungo | tikungi |
| Abessivus | tikunapa | tikunapeo |
Czasowniki[]
Bezokoliczniki[]
| Forma dokonana | Forma niedokonana | Forma habitualna | Forma intencjonalna (celowa) dokonana | Forma intencjonalna (celowa) niedokonana | Znaczenie |
|---|---|---|---|---|---|
| akkeri | akkare | akkauru | akkaori | akkaore | pękać |
| tepuri | tepare | tepauru | tepaori | tepaore | płonąć |
Czasy[]
- Przeszły niewizualny
- Przeszły wizualny
- Teraźniejszy
- Przyszły
- Kondycyjny
Przeszły niewizualny[]
| Osoba | l. pojedyńcza | l. mnoga |
|---|---|---|
| 1. | teputisi | teputini |
| 2. | teputike | teputiki |
| 3. | teputilu | teputili |