Kūchyì

Mapa administracyjna z zaznaczeniem (1-151) dzielnic Kūchyì i (A-U) okręgów.

Kūchyì- stolica (gānkìn) Cesarstwa Higanii i stołecznej prowincji Gāngal (pis. współczesna- Gāngaì), położone nad Morzem Szmaragdowym na wyspie Shikiôk-sók. Obszar metropolitarny Kūchyì i część przylegających do niego obszarów stanowi osobną prowincję, wydzieloną oficjalnie w 1931 r. , lecz mającą autonomię od V w . n.e. Metropolia jest ściśle powiązana z miastami na sąsiednich wyspach- Kóru na Mei-sók, Aikók na Dai-sók i Bādè na Merúwe-sók. Między sąsiednimi wyspami regularnie kursują promy i statki wycieczkowe. Kūchyì i okoliczne miejscowości stanowią centrum finansowe Higanii- tu znajduje się siedziba Narodowego Banku Higanii ( Higān -Sāwākkì- baimó) oraz licznych banków prywatnych, instytucji rozliczeniowych, urzędów skarbowych i koncernów- medialnych, medycznych, czy żywnościowych. Licznie inwestują tu także zagraniczne firmy. Stolica oferuje kształcenie na wysokim poziomie- istnieją tu uczelnie wyższe kształcące kadry nauczycielskie, sportowe, wojskowe, urzędnicze, polityczne, przede wszystkim Uniwersytet.(najważniejsze z tych uczelni zostaną wymienione w rozdziale Kultura). W Kūchyì znajduje się też centrum polityczne państwa- najwyższe urzędy- siedziba premiera- kancelaria Hyákisó, ministerstwa, siedziby Naczelnego Dowództwa ( Gāngaope), Narodowej Agencji Wywiadowczej ( Sāwākkì- seumim-lāko) , Naczelnego Komisariatu Policji (Gānsaimozú)i innych służb,Pałac Cesarski (Wāhaokē) i wiele innych. W stolicy znajduje się też największy port przeładunkowy w kraju. Metropolia skupia 22 mln mieszkańców, a prognozy wskazują, że do 2050 r, liczba ta wzrośnie do 45 mln.

Położenie

Miasto położone jest na pięciu głównych wzgórzach, nieco górujących nad okolicą- tzw. "pięciu braci" (mókou) -Misái, Ansái, Kobai, Honnai i Regūi (Regūsó). Na Honnai powstała prawdopodobnie pierwsza osada rybacka- heu, ok. VI w. p.n.e. Tam też do dziś znajduje się najwięcej zabytków, w tym świątyń kultu kácya, mauzoleów władców, grobowców wybitnych wojskowych, dygnitarzy i poetów, pałacy, muzeów i kapliczek. Oprócz głównej dla miasta wyspy Shikiôk-sók, stolica zasięgiem obejmuje także sąsiednie wyspy Migák-sók i Oó-sók, a także Hómai-sók, Leu-sók, czy Rìnhiú-sók,, mniej zabudowane od głównej wyspy, charakterystyczne są dla niej domki wiejskie i miejskie- heifu i kìntal. Oprócz tego w skład metropolii stołeczne wchodzą także liczne mniejsze wysepki, bo aż 28. Tylko 14 z wszystkich wysp Kūchyì jest zamieszkana, reszta jest zbyt mała lub istnieją na niej rezerwaty, jak na wyspie Lamó-sók (Narodowy Park Klonów- Sāwākkì- jiri- ugóru). Przez wyspę Shikiôk-sók przepływa licząca 17 km długości rzeka Daimi-shèn. Cała powierzchnia metropolii wynosi 1014 km², zaś samego miasta- 911 km². Teren dość wyżynny, lasy obfitują w klony, jesiony i magnolie.Zimy dość łagodne racji morskiego klimatu, lata umiarkowanie gorące, z dużą ilością burz i tornado, choć nie tak częstych, jak na wschodzie kraju.

Podział administracyjny

Kūchyì jest podzielone od 1928 r. na regiony (kìnsām), dzielnice (amu), niektóre regiony dzielą się także na okręgi (rô). Na czele stolicy , w przeciwieństwie do większości miast Higanii, nie stoi burmistrz, lecz gubernator prowincji Gāngal (od 10 maja 2017 r. Ró Maizóhū z Ośrodka Ludowego). Tytułuje się go nieformalnie prezydentem (ranhózán). Podlegają mu burmistrzowie (kimazán) poszczególnych regionów). im zaś podlegają przewodniczący rad (kìnsakahónen) dzielnic i okręgów. Za komunikację z rządem i gubernatorem odpowiadają rady dzielnic (amuhó) i okręgów (rôhó), ich przewodniczący zaś zasiadają w radach regionalnych (kìnsām'maihó). Za wszelkie dziedziny życia miejskiego odpowiadają wydziały (sáu), których jest 10 (Budownictwa i Transportu, Wodne i Ekologii, Sportu, Promocji, Komunikacji, Integracji, Administracji, Zdrowia, Służb oraz Kultury). Regiony mogą liczyć maksymalnie do 12 dzielnic. Miasto liczy łącznie 151 dzielnic i 20 okręgów. Co pół roku wszyscy burmistrzowie regionów i przewodniczący rad dzielnic i okręgów zbierają się na zarządzane przez gubernatora stolicy i prowincji stołecznej Półroczne Zebranie Ogólnostołeczne (Sagānkìn we-lesó- mainô).

Komunikacja

Transport kolejowy

Kolej to jeden z najważniejszych rodzajów komunikacji nie tylko w stolicy, ale i w całej Higanii. Ze względu na liczne cieśniny, kanały i wyspy, zaistniała konieczność budowy mostów, a w dobie rozwoju przemysłu, także i linii kolejowych. Do Kūchyì prowadzą trzy linie wysokich prędkości, obsługiwane przez Państwowe/Ogólnokrajowe Przedsiębiorstwo Kolejowe (Tui sakkógô-awah púih). Do stolicy prowadzą regionalne trasy Państwowych Kolei Prowicjonalnych (Tuigaì sakkógô) z prowincji Daìrènk, Sagō i Gugúsè. Ponadto istnieją, jak w wielu większych higańskich miastach, Wewnątrzmiejskie Koleje Pośpieszne (Bānkìnchiisakkó), które obsługują Dworzec Centralny (Gānbuù) i dworce Kigi i Haimamó na zachodzie miasta. Zarząd spółki WKP jest mieszany-państowo-prywatny, przy czym prywatni udziałowcy posiadają 80% zysków z kolei wewnątrzmiejskiej. Stolica, jak 17 z 27 prowincji, posiada nowoczesne metro-(Gānkìnkúur'sakkó/ Gānkìnksómsakkó). Kolej podziemna łączy wszystkie dzielnice i posiada 17 linii. Metrem zarządza 7 firm prywatnych i jedna spółka skarbu państwa. Wszystkie stacje stołecznej kolei miejskiej, zarówno naziemnej, jak i podziemnej zostały w latach 2011-2014 i w 2016 r. gruntownie zmodernizowane i dostosowane do bieżących potrzeb, bardzo dobrze wkomponowują się również w miejską architekturę i gwarantują bezpieczeństwo pasażerom. Od 2007 r. na każdym peronie obowiązuje nakaz posiadania systemu przeciwpożarowego i schronu. Na Dworcu Centralnym i wokół wielu innych stacji powstają restauracje, urzędy, centra handlowe, a nawet ogrody. Kolej jest głównym przewoźnikiem dla mieszkańców miasta- każdego dnia obsługuje 10 mln mieszkańców.

Transport drogowy

Stolica jest położona na wyspie, więc nie ma bezpośredniego połączenia drogowego z lądem, wyjąwszy mosty Shókó i Miri prowadzące na Płw. Mānu w prowincji Sagō, łączące się dalej z drogą S4 z płd.Daìrènk do Shúk.