Znaczniki: VisualEditor apiedit |
Znaczniki: VisualEditor apiedit |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
=== Ewolucja pisma higańskiego: === |
=== Ewolucja pisma higańskiego: === |
||
Ewolucja znaków przebiegała powoli i stopniowo, lecz, gdy już otrzymały swą ostateczną formę, z reguły nie ulegały poważniejszym zmianom do dziś, poza krojem (sháiji). Zależnie od wyboru kroju, co w piśmie higańskim jest bardzo ważne, można wyrazić powiązanie danego znaku np. ze sprawami urzędowymi (wairabushá), religią (lóshá), handlem ( saóshá), czy edukacją (liānmushá, dosł. "krój szkolny"). Poniżej można zobaczyć ewolucję poszczególnych znaków oraz ich krój w zależności od kontekstu użycia w danej sytuacji: |
Ewolucja znaków przebiegała powoli i stopniowo, lecz, gdy już otrzymały swą ostateczną formę, z reguły nie ulegały poważniejszym zmianom do dziś, poza krojem (sháiji). Zależnie od wyboru kroju, co w piśmie higańskim jest bardzo ważne, można wyrazić powiązanie danego znaku np. ze sprawami urzędowymi (wairabushá), religią (lóshá), handlem ( saóshá), czy edukacją (liānmushá, dosł. "krój szkolny"). Poniżej można zobaczyć ewolucję poszczególnych znaków oraz ich krój w zależności od kontekstu użycia w danej sytuacji: |
||
− | * Guàwah (transport): [[File:1234.png|thumb|311x311px]] |
+ | * ''Guàwah'' (transport): [[File:1234.png|thumb|311x311px]][[File:1234-0.png|thumb|286x286px]] |
− | [[File: |
+ | [[File:LI.png|thumb|128x128px]] |
+ | ''I'', ''zán'', ''li'' (regionalnie wi) (człowiek): |
Aktualna wersja na dzień 21:55, 31 sie 2017
Pismo higańskie (Higān yasuì-kó/ yaze-mān)- pismo służące do zapisu języka higańskiego. urzędowe w Higanii. Rozwinęło się z pisma tzw. klinowego (kanli-mān, dosł. "odciskane/pieczętowane znaki"). Początkowo jako materiału piśmienniczego stosowano skórzane i liściane płótna, także kamień i glinę, z czasem zaczęto używać papieru, który w kraju wytwarza się od ok. II w. n.e. Historia pisma higańskiego wiąże się nierozerwalne z historią języka i jego unifikacją. Najstarsze zachowane świadectwa użycia pisma higańskiego pochodzą z XXII w. p.n.e. Wtedy służyły one prawdopodobnie jedynie do celów religijnych, zapewne wróżebnych. Z czasem zaczęto wykorzystywać je jako symbole opisujące otaczającą rzeczywistość i ok. XVIII w. p.n.e. pismo było na tyle rozwinięte, by posiadać od 2000 do 7000 znaków. Onadto istniało wtedy jeszcze wiele znaków homonimicznych, które dzięki reformom, głównie tej z VI w. p.n.e., zlikwidowano.
Ewolucja pisma higańskiego:[]
Ewolucja znaków przebiegała powoli i stopniowo, lecz, gdy już otrzymały swą ostateczną formę, z reguły nie ulegały poważniejszym zmianom do dziś, poza krojem (sháiji). Zależnie od wyboru kroju, co w piśmie higańskim jest bardzo ważne, można wyrazić powiązanie danego znaku np. ze sprawami urzędowymi (wairabushá), religią (lóshá), handlem ( saóshá), czy edukacją (liānmushá, dosł. "krój szkolny"). Poniżej można zobaczyć ewolucję poszczególnych znaków oraz ich krój w zależności od kontekstu użycia w danej sytuacji:
- Guàwah (transport):
I, zán, li (regionalnie wi) (człowiek):