| |||
| Motto: | |||
| [[Image:{{{położenie}}}|200px|Śnikogóra na mapie]] | |||
| Język(i) urzędowy(e) | nikau, sodacki | ||
| Stolica | Śnikowo | ||
| Największe miasto | {{{największe miasto}}} | ||
| Ustrój | republika | ||
| Powierzchnia - całkowita - woda (%) |
km² | ||
| Populacja - 2534 - gęstość zal. |
os./km² | ||
| Waluta | Eitmon (pol. Jedmon) (-)
| ||
| Strefa czasowa - lato |
UTC{{{utc1}}} UTC{{{utc2}}} | ||
| Strefa czasowa - lato |
{{{scz1}}} UTC{{{scz2}}} | ||
| {{{niezależność}}} {{{wydarzenia}}} |
{{{daty}}} | ||
| Hymn państwowy | ' | ||
| Kod ISO | |||
| Nr kierunkowy | +{{{tele}}}
| ||
| Etnonim - polski - lokalny |
Śnikogórzanin Nikauperafda | ||
| {{{przypis}}} | |||
Śnikogóra - państwo w świecie 780, na Malubecie.
Historia[]
Nowożytność[]
Historyczne granice Śnikowskiej
Państwo Śnikogóry wywodzi się z Republiki Śnikowskiej.
W 2476 Śnikowska, posiadająca wówczas inne granice niż dziś[1], została włączona w skład nowo utworzonej Federacji Malulandii.
Federacja Malulandii Środkowej[]
W 2488 nastąpił rozpad Malulandii. Powstały niezależne prowincje: Kowy, Śnikowa, Redlaju, Sody, Parstyka oraz Malulandia Południowa i Wschodnia.
Rok później proklamowano Federację Malulandii Środkowej złożoną z prowincji Śnikowa i Redlaju. W 2492 do federacji dołączyły Parstyko i Soda. Nie udało się osiągnąć Kowy.
Republika Śnikowska[]
W 2499 ogłoszono powstanie Republiki Śnikowskiej, co spotkało się ze sprzeciwem mniejszości parstyckiej. Prowincja Parstyka, wschodnia część prowincji Sody oraz zachodnie pogranicze Gurago utworzyły Autonomię Parstycką. Na to nie zgodził się rząd w Śnikowie.
Federacja Śnikowa, Parstyka i Sody[]
Aby nie doprowadzić do wybuchu wojny, opinia międzynarodowa zmusiła obie strony konfliktu do ugody. Powstała Federacja Śnikowa i Parstyka (póżniej Federacja Śnikowa, Parstyka i Sody). Przeniesiono stolice z Parstyka i Śnikowa do położonego pośrodku Żereniewa.
Federacja okazała się nietrwała. Państwo nie mogło dobrze funkcjonować. Poza tym wzmogły się ruchy separatystyczne w południowej Taluklandii (tzw. Nowogóra) i zachodnim Gurago.
Powstanie Śnikogóry[]
W 2504 doszło do porozumienia między rządem w Śnikowie a stroną talucką. Podzielono Nowogórę na dwie części - południowa (wraz z Kową) została przyłączona do prowincji Śnikowskiej. Nowy region nazwano Śnikogórą.
Wkrótce do Śnikogóry przyłączono także prowincję Redlaju i Sody. Zmieniła się również wschodnia granica - przyłączono całą wschodnią część Autonomii Parstyckiej.
W zamian Śnikogóra zrzekła się roszczeń do Kore Bankao znajdującego się na terenie Malulandii, uznała także lądową część Gurago i utworzyła samodzielną prowincję partycką.
Ludność[]
- 77% - ludność śnikańska
- 45% - Śnicy (Maluśnicy, Burluśnicy, Gruśnicy)
- 20% - Sodacy
- 11% - Malrulandczycy
- 1% - inni
- 18% - ludność północnomaluowska
- 14% - Parstyczanie
- 3% - Guragowianie
- 1% - Taluczanie
- 5% - ludność szmaniacka (Smowianie)
Podział administracyjny[]
Podział Śnikogóry. W nawiasach podano przynależność do okręgu w czasie Republiki Śnikowskiej.
- okręg nowogórski z siedzibą w Karaenfsi (pol. Karensja)[2]
- okręg rekipecki z siedzibą w Kauva (pol. Kowa)
- okręg północnorawerski z siedzibą w Kofti
- okręg środkoworawerski z siedzibą w Nikau (pol. Śnikowo)
- okręg podżondzki z siedzibą w Zondes
- okręg greworski z siedzibą w Gerefbei
- okręg południoworawerski z siedzibą w Fdigan (pol. Cygarnostok)[3]
- okręg lityjski z siedzibą w Litai
- okręg chilioński z siedzibą w Kiloi
- okręg redlajski z siedzibą w Retlai (pol. Redlaj)
- okręg północnosodacki z siedzibą w Fsodaka (pol. Sodaka)
- okręg lutewski z siedzibą w Lutei[4]
- okręg zachodniosodacki z siedzibą w Fsoda (pol. Soda)
- okręg wschodniosodacki z siedzibą w Megenaroi (pol. Megnarro)