Conlang Wiki
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 59: Linia 59:
 
* '''Instruktyw''' (''-namik'') - sposób typowy dla danej osoby lub przy wykorzystaniu danego przedmiotu
 
* '''Instruktyw''' (''-namik'') - sposób typowy dla danej osoby lub przy wykorzystaniu danego przedmiotu
 
* '''Translatyw''' (''-natik'') - przemiana w daną osobę lub przedmiot
 
* '''Translatyw''' (''-natik'') - przemiana w daną osobę lub przedmiot
* '''Partytyw''' (''-mej'') - występowanie danego przedmiotu w części lub niepoliczalnej ilości
 
 
==Lista alfabetyczna poimków zrostowych==
 
#ak – '''komitatyw''' – występowanie z danym przedmiotem lub osobą
 
#kik – '''abesyw''' – występowanie bez danego przedmiotu lub osoby
 
#mej – '''partytyw''' – występowanie danego przedmiotu w części lub niepoliczalnej ilości
 
#mik – '''prolatyw''' – droga przez dany przedmiot
 
#namik – '''instruktyw''' – sposób typowy dla danej osoby lub przy wykorzystaniu danego przedmiotu
 
#natik – '''translatyw''' – przemiana w daną osobę lub przedmiot
 
#uh – '''inesyw''' – położenie wewnątrz danego przedmiotu
 
#uhrek – '''elatyw''' – droga z wnętrza danego przedmiotu
 
#uhtik – '''illatyw''' – kierunek do wnętrza danego przedmiotu
 
#voh – '''adesyw''' – położenie na powierzchni lub w pobliżu danego przedmiotu
 
#vohrek – '''ablatyw - delatyw''' – droga z powierzchni lub okolic danego przedmiotu
 
#vohtik – '''allatyw''' – kierunek na powierzchnię danego przedmiotu
 
#zuś – '''posesyw''' – posiadanie przez daną osobę
 
#zuśrek – '''ablatyw - posesyw''' – darowanie rzeczy przez daną osobę
 
#zuśtik – '''celownik''' – darowanie rzeczy danej osobie
 
   
 
[[Kategoria:Język ęmucki]]
 
[[Kategoria:Język ęmucki]]

Wersja z 18:56, 2 lut 2010

Przypadki w języku ęmuckim

Mianownik

Mianownik w języku ęmuckim oznacza podmiot zdania nieprzechodniego (np. Martat sų-tof.Marta idzie.), agensa (podmiot zdania przechodniego, np. Marek sut Marta-solnį-tof. - Marek widzi idącą Martę). Może zostać dołączony po czasowniku za pomocą spójki -a- (np. Sų-tof-a-Martat), co spotyka się powszechnie w języku mówionym, potocznym; owe formy są częściej tworzone dla czasowników przechodnich niż nieprzechodnich.

Mianownik jest także formą słownikową danego słowa. Końcówki:

  • gr. I - t (przed samogłoską a, e, i, u, y)
  • gr. II - ot
  • gr. III a - spółgłoski l, p, n, r, k, f
  • gr. III b - h
  • gr. IV a i b - ś, j

Kauzatyw

Czasami niektóre czasowniki przez odpowiednie dopełnienia dalsze (wyrażone przypadkami poimkowymi) przyjmują formę kauzatywną. Wówczas mianownik nie oznacza eksperiensa (podmiotu zdania nieprzechodniego jako osoby odczuwającej czynność), ale sprawcę czynności: Marek Martazuśtik nopu-solnį-tof. - Marek pokazuje Marcie piłkę (dosł. Marek dla Marty widzi piłkę.), a nawet Marek Martazuśtik sutboś-solnį-tof. - Marek pokazuje Marcie, jak iść (dosł. Marek dla Marty widzi chodzenie). Analogicznie można to przedstawić jako Marta Marekzuśrek sutboś-solnį-tof (dosł. Marta od Marka widzi chodzenie), jednak tej drugiej możliwości się zazwyczaj nie stosuje.

Orzecznikownik

Odpowiednia część mowy (najczęściej rzeczownik, przymiotnik lub imiesłów) łączy się z łącznikiem (stała grupa wyrazów) w przypadku orzecznikowym tworząc czasownik. Orzecznikownik służy także do tworzenia przymiotników (po dodaniu sufiksu -myt).

Tworzenie orzecznikownika:

  • gr. I - zamiana końcowej spółgłoski -t na nosową półotwartą zapisywaną ogonkiem lub tyldą
  • gr. II - dodanie do końcówki
  • gr. III a - dodanie do końcówki -tǫ
  • gr. III b - zmiana końcówki -h na -tǫ
  • gr. IV a i b - dodanie do końcówki

Dopełniacz

Ta sekcja wymaga uzupełnienia

Przypadki poimkowe

W języku ęmuckim występuje specyficzna grupa poimków zrostowych dołączanych do imienia w specjalnym przypadku - postpozytywie. Jest on tworzony w poszczególnych grupach poprzez:

  • gr. I - odcięcie końcowej spółgłoski -t
  • gr. II - dodanie do końcówki -o
  • gr. III a - dodanie do końcówki -to
  • gr. III b - zmianę końcówki -h na -to
  • gr. IV a - zmianę końcówki na -jśi
  • gr. IV b - dodanie końcówki -zi

Miejsca

  • Inesyw (-uh) - położenie wewnątrz danego przedmiotu
  • Adesyw (-voh) - położenie na powierzchni lub w pobliżu danego przedmiotu

Drogi

  • Elatyw (-uhrek) - droga z wnętrza danego przedmiotu
  • Ablatyw - delatyw (-vohrek) - droga z powierzchni lub okolic danego przedmiotu
  • Prolatyw (-mik) - droga przez dany przedmiot

Celu drogi

  • Illatyw (-uhtik) - kierunek do wnętrza danego przedmiotu
  • Allatyw (-vohtik) - kierunek na powierzchnię danego przedmiotu

Stanu posiadania

  • Posesyw (-zuś) - posiadanie przez daną osobę
  • Celownik (-zuśtik) - darowanie rzeczy danej osobie
  • Ablatyw - posesyw (-zuśrek) - darowanie rzeczy przez daną osobę

Inne

  • Komitatyw (-ak) - występowanie z danym przedmiotem lub osobą
  • Abesyw (-kik) - występowanie bez danego przedmiotu lub osoby
  • Instruktyw (-namik) - sposób typowy dla danej osoby lub przy wykorzystaniu danego przedmiotu
  • Translatyw (-natik) - przemiana w daną osobę lub przedmiot