Taoistyczna fonetyka - pojęcie wprowadzone przez Kwadracika w 2008 roku (zobacz) na oznaczenie pewnego sposobu opisywania dźwięków mowy, typowego zwłaszcza dla początkujących językoznawców i językotwórców.
Istnieją dwa rodzaje taoistycznej fonetyki:
- Opisywanie obcych fonemów jako pośrednich między dwiema głoskami języka ojczystego (np. [æ] jako dźwięk pośredni między [a] i [e]). Prowadzi to w przypadku językozwórców do wprowadzania nieistniejących lub trudnych do zdefiniowania głosek do conlangów.
- Opisywanie obcych fonemów za pomocą epitetów, np. syczące "h" - [ħ], lub najbardziej popularne gardłowe "r" - [ʁ].
Przyczyną taoistycznej fonetyki jest przede wszystkim nieznajomość IPA lub innego systemu transkrypcji fonetycznej. Opisy tego rodzaju są również stosowane w sytuacjach gdy nie można liczyć na znajomość profesjonalnej fonetyki przez odbiorcę - np. w rozmówkach i podręcznikach do nauki języków obcych.