Język melziański (czasami też "suladżacki"; nazwa własna ik-mel-źañ) - dawna (2007) wersja języka mylziańskiego
Fonetyka[]
Fonemy spółgłoskowe[]
p b | t d | ? | ? | k g |
? | θ δ | s z | ś ź | h |
w | l | r | j | ? |
m | n | ? | ñ | ? |
/r/ wymawiane jest z retrofleksją [ɻ] jak w amerykańskiej angielszczyźnie. Litera w reprezentuje spółgłoskę półotwartą [β̞] lub [w] przed samogłoskami zaokrąlonymi. W związku z tym przed /r/ spółgłoski /t d s z/ ulegają upodobnieniu do [ʈʂ ɖʐ ʂ ʐ]. /l/ jest welaryzowane przed samogłoskami tylnymi i /a/. /k/ i /g/ brzmią przed samogłoskami przednimi jak ć [ʨ] i dź [ʥ]. h wymawia się gardłowo jako [ħ]. Akcent pada zawsze na pierwszą sylabę wyrazu.
Fonemy samogłoskowe[]
i ü | y u |
e ö | o |
? | a |
Jeżeli w jednym polu są dwie samogłoski, to ta z lewej jest niezaokrąglona a ta z prawej zaokrąglona. Samogłoski e ö o są otwarte w sylabach otwartych i zamknięte w sylabach zamkniętych. Fonem y bywa realizowany jako /ɯ/ lub /ə/.
Fonotaktyki[]
Język melziański dopuszcza różnego rodzaju nagłosowe i wygłosowe zbitki spółgłoskowe (np. splynt 'noc', gmandraś 'oaza'). Właściwie jedyną sztywną zasadą fonologiczną jest zakaz nagłosowych v- i r-. Melziański posiada jednak harmonię wokaliczną (w danym wyrazie mogą wystąpić albo tylko samogłoski przednie, albo tylne).
Morfologia[]
Rzeczownik[]
W melziańskim istnieją klasy rzeczowników oraz cztery liczby: pojedyncza, podwójna, mnoga i kolektywna mnoga. Jest to język aglutynacyjny i ergatywny.
Czasownik[]
Czasownik odmienia się przez osoby względem absolutywnego argumentu zdania. Nie występuje kategoria czasu ani trybu.
Zaimki osobowe[]
Melziański posiada duży repertuary zaimków osobowych. Istnieje rozdział na ekskluzywne i inkluzywne "my", a także zaimki drugiej osoby uzależnione od stosunku uczuciowego do adresata wypowiedzi.
Składnia[]
Podstawowy szyk zdania to SVO, ale z uwagi na rozbudowaną deklinację jest on w praktyce bardzo swobodny, tak jak ma to miejsce w języku polskim.