Conlang Wiki
Advertisement
Wojna dystansowa
ah.Ҳаван діsтанsокє
am.Ha˥vna˦˧ sny˨s
ma.Հավանի տիսէթանայսե
pa. Ҳавнӓн диsтанsокы
brak
Data 18 IX 1998 - 1 VII 2001
Miejsce Mikui
Przyczyna Wynik długotrwałego sporu między państwami PAA i Makratią, bezpośrednia przyczyna: porwanie przez siły specjalne Ahtialii obiecanych przeciwnikom ładunków nuklearnych, zdetonowanie ich, i zamordowanie ludzi, którzy z Ziemi przynieśli ładunki.
Wynik zwycięstwo PAA
Zmiany terytorialne {{{zmiany}}}
Strony
Dowódcy
{{{dowodca1}}} {{{dowodca2}}}
Straty
4 miliony żołnierzy i 2 miliony cywilów, razem 6 milionów 3,5 miliona żołnierzy i 0,5 miliona cywilów, razem 4 miliony

Wojna dystansowa - konflikt zbrojny trwający od 18 września 1998 roku do 1 lipca 2001 o charakterze kontynentalnym, gdzie działania wojenne właściwie były prowadzone na całej Mikui. Stronami konfliktu były siły Starej Ahtialii, Unakty, Suarny, Yınıti i Amultii (PAA - Państwa Ahtialańskie i Amultia) przeciwko Makratii.

Przyczyny konfliktu sięgają dziesiątek lat. Makratia była, podobnie jak dziś, królestwem nie tolerującym powstań przeciwko władzy. Ustrój tego typu zachował się od starożytności do czasów obecnych praktycznie bez żadnych przerw, kształtując mentalność Makratów na naród bezwzględnie posłuszny swojej władzy. Należy również napomnieć, że władców tego kraju często cechuje wyjątkowa agresywność, lecz na ogół był to stosunek izolacjonistyczny względem innych narodów kontynentu. Dopiero władca Makratii Trastarmanar Armahoder panujący w latach 1979 - 2000 wykazywał wyraźnie nacjonalistyczne poglądy i kształtował świadomość Makratów w kierunku ekspansji królestwa.

Od wielu lat trwało stałe napięcie między Makratią, a pozostałymi krajami. W Starej Ahtialii Jkatsay Çuldanin spowodował absolutną izolację i terror w swoim państwie, a stosunek do innych krajów był co najmniej obraźliwy. Mimo że po jego obaleniu następna władczyni Ahtialii Xayjgnabfo Dorin wysłała publiczne przeprosiny, Makraci je odrzucili. Od tego momentu rozpoczęła się "zimna wojna" Mikui.

Bezpośrednia przyczyna wojny[]

Mikui przed wojną.
Mikui przed wojną. Kolorem zielonym zaznaczono kraje ahtialańskie: Starą Ahtialię, Unaktę, Suarnę i Yınıti, kolorem niebieskim Amultię, a kolorem brązowym Makratię.

Zaczął się SZIUWT (23 lipca 1989), gdy ludzie z Ziemi pod wodzą François Delacroixa przybyli na Haivoori z sześcioma taktycznymi ładunkami atomowymi. 6 sierpnia 1990 nastąpiła demonstracja potęgi atomowej - detonacja jednego z ładunków. Od tej pory władcy wszystkich krajów usiłowały kupić ładunki, gdyż wybuch wojny wydawał się być nieunikniony. Szpiedzy ahtialańscy wykradli jednak bomby i zniszczyli je na antarktycznej wyspie Neelu. Wcześniej jednak władca Makratii Trastarmanar Armahoder zakupił wszystkie pięć bomb za ogromną sumę (ponad 50 milionów kisów makrackich za sztukę) i dowiedziawszy się o zniszczeniu ładunków wpadł w szał. Ahtialańskie siły specjalne pojmały wszystkich intruzów z Ziemi i rozstrzelali ich bez wyroku, po krótkim dochodzeniu. Podobno François Delacroix miał przed śmiercią wypowiedzieć słowa: "Dzieci rodzicielki każdego gatunku broni zostały przez was zamordowane! Czekajcie, aż ona się na was zemści".
Trastarmanar Armahoder, wściekły, że nie dostał broni masowej zagłady, od roku gotowy do wojny, wypowiedział wojnę Amultii, będącej w sojuszu ze wszystkimi krajami ahtialańskimi. Atak nastąpił 18 września 1998 roku i tę datę uznaje się za początek wojny dystansowej.

1998[]

Inwazja na Amultię, Suarnę, Unaktę - zajęcie tych państw przez Makratię. Liczba zabitych w tym roku wojny wynosi 204 tysiące. Nie ma poważniejszych zniszczeń miast.

Mikui1998
Mikui 31 grudnia 1998 roku

Amultia[]

Timika i Mauika[]

W lipcu 1998 roku nastąpiła koncentracja wojsk makrackich przy granicach królestwa. W sierpniu w drogę wyruszyła wielka flota i 18 września dokonano desantu na plażach Amultii - pierwsze miasto, Timika, poddało się bez walki. Widząc potęgę i liczebność wojsk agresora Amulczycy w podobny sposób oddali całą południową Amultię. Po zajęciu połowy kraju dost czeka kilka dni na opracowanie dalszego planu ataku. W końcu 30 września dochodzi do kontrofensywy amulckiej zakończonej całkowitą porażką. W bitwie pod Mauika bierze udział 100 tysięcy żołnierzy amulckich przeciwko 35 tysiącom Makratów. Makrackie łuski antygrawitacyjne lecą dwanaście kilometrów w dal i po pół godziny po wojsku Amultii nie ma ani śladu, uchodzi spod ostrzału 13 tysięcy żołnierzy, z czego około 9 tysięcy do wieczora dostało się do niewoli, a 2 tysiące zabito na miejscu. Amultia kapituluje 2 października 1998.

Amultia w niewoli[]

Makraccy okupanci nie niszczą ani budynków rządowych, ani dzieł sztuki, nie zabraniają również wyznawać Amulczykom ich religii i nie bronią im ich narodowości, chociaż niszczą całkowicie wszelkie obiekty wojskowe, likwidują wszelkie wojsko i policję, przejmują kierowanie krajem, a jakiekolwiek przejawy buntu kończą się więzieniem lub śmiercią. Powstają oddziały partyzanckie, lecz słabo uzbrojone nie mają większego znaczenia, gdy 35% całego wojska makrackiego znajduje się na ich terytorium. W tym czasie kraje ahtialańskie prowadzą z Makratią "dziwną wojnę", choć Suarna i Unakta zablokowały jakikolwiek kontakt z Makratią - kraj ten staje się całkowicie odizolowany.

Suarna[]

W końcu, 26 listopada Makraci atakują Suarnę, która się broni jak może. Kontakt między okupowaną Amultią, a Makratią, zostaje nawiązany; Suarna traci kolejne terytoria wraz z serią klęsk. 17 grudnia wywiązuje się bitwa pod Palan - chociaż Suarnianie bronią się zaciekle, miasto upada. 15% miasta piasku zostaje "zwróconych pustyni" przez artylerię. Od tej chwili to właśnie artyleria odgrywa główną rolę w konflikcie, a wojna zostanie nazwana "dystansową". Suarna zostaje włączona do Makratii jeszcze w dniu zdobycia stolicy.

Unakta[]

Unakta posiadała jeszcze słabszą armię i Makratia dokonała inwazji jeszcze podczas ataku na Suarnę, 9 grudnia. Walki w górzystym terenie toczą się powoli. 27 grudnia 1998 zostaje zdobyta Kamiva - Unakta upada, choć aktu kapitulacji jej władze nigdy nie podpisały. Partyzantka rozwija się najsilniej na całym kontynencie, w jaskiniach górskich kryją się także niektóre oddziały wojska i dezerterzy. Potężny atak zimy zatrzymuje makracką armię południową aż do marca.

Stara Ahtialia[]

Stara Ahtialia nie włączała się do walk między Makratią a Amultią, Unaktą i Suarną, jednak gdy wszystkie te kraje upadły, nastąpił popłoch zarówno w jej władcach, jak i w obywatelach. Do północnej części kraju przeniesiono wszelkie kosztowności, obrazy, dzieła sztuki i zabytki historyczne. Ten kraj posiada ogromny zapas rakiet, produkowanych w ogromnych ilościach w latach 1950 - 1983, mimo że właściwie nie istnieje broń zdolna zrobić z nich użytek poza samolotami.

Yınıti[]

Yınıti wysyła pomoc do zajętych krajów i traci 640 maszyn, zestrzelonych przez Makratów, ale mimo tego obiecuje, że nie przestanie słać pomocy i w razie potrzeby sama stanie do walki. Pomaga także we wzmacnianiu fortyfikacji Harnii i Quilkaç, gromadzi zapasy. Trwa masowy pobór do wojska, ścisłe ćwiczenia. Do nowego roku właściwie jest gotowa do walki.

Advertisement